--- date: "2025-11-09T14:06:18Z" title: "Είμαι τρανς;" linkTitle: "Είμαι τρανς;" description: "Ένας Οδικός Χάρτης Για Να Απαντήσετε Τη Δυσκολότερη Ερώτηση" lang: el siblings: prev: /el/syndromo-tou-apatewna prevCaption: Σύνδρομο του Απατεώνα next: /el/diagnwseis nextCaption: Κλινικές Διαγνώσεις classes: - gdb preBody: '_disclaimer' --- æææ

Σημείωση Επιμελήτριας:: Η σελίδα που ακολουθεί προέρχεται από μια εξαιρετική ανάρτηση της Κάσι ΛαΜπελ και έχει αναδημοσιευτεί εδώ με την άδειά της. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες εκθέσεις της στο Medium.

æææ # Είμαι Τρανς; Πολύ πριν αρχίσω να αμφισβητώ το φύλο μου, είχα αυτό το όνειρο ότι μία από τις καλύτερές μου φίλες θα ερχόταν προς το μέρος μου και θα μου έλεγε: «Σταμάτα. Δεν κοροϊδεύεις κανέναν». Αν με ρωτούσες εκείνη την εποχή σχετικά με αυτή την παρουσίαση, δε θα μπορούσα να σου πω τι εννοούσα τη φράση «δεν κοροϊδεύεις κανέναν». Βαθιά μέσα μου ήξερα ότι κατά πάσα πιθανότητα σχετιζόταν με το φύλο, αλλά τα χείλη μου δε θα μπορούσαν να πουν αυτές τις λέξεις. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι προσποιούμουν πως ήμουν κάτι το οποίο δεν ήμουν, με κάποιον αόριστο, παθητικό, και εφήμερο τρόπο. Μόλις αποδέχτηκα τον εαυτό μου ως τρανς γυναίκα και ξεκίνησα τη μεγάλη διαδικασία του να πω στους άλλους για εμένα, το μόνο που ήθελα ήταν κάποιος να μου πει ότι το ήξερε. «Είμαι τόσο χαρούμενος που το κατάλαβες». Ήθελα να ξεσπάσει. «Ξέρω την αλήθεια εδώ και χρόνια. Ήταν τόσο προφανές. Δεν ξέρω πώς κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι ήσουν αγόρι. Είμαι τόσο χαρούμενη που επιτέλους θα ζήσεις ως ο πραγματικός σου εαυτός από 'δω και πέρα». Κανείς δε μου το είπε αυτό ποτέ, όμως. Η διαδικασία του να μιλήσω για το φύλο μου στους άλλους ήταν επιτυχής, και οι περισσότεροι από τους φίλους μου με υποστήριξαν, αλλά ποτέ δεν έλαβα την εξωτερική επιβεβαίωση που λαχταρούσα. Οι φίλοι μου και η οικογένειά μου με δέχτηκαν ως τρανς επειδή τους είπα ότι ήμουν τρανς. Δεν είχαν προσέξει ότι τις δύο πιο πρόσφατες δεκαετίες φορούσα την άβολη στολή ενός άνδρα που μετά βίας υπήρχε. --- Η Λίλυ, μια καλή μου φίλη, επινόησε τη φράση **«Πρωταρχική Οδηγία των Αυγών»** για να περιγράψει το γεγονός ότι τα τρανς άτομα έχουν μια σιωπηρή συμφωνία να μη λένε σε άτομα που αμφισβητούν το φύλο τους αν είναι ή δεν είναι τρανς. Όταν λες σε κάποιο άτομο ότι είναι τρανς, αυτό τους δίνει έδαφος για να αυταπάρνηση. Ενεργοποιεί αμυντικούς μηχανισμούς που έχουν δημιουργηθεί από την εσωτερικευμένη τρανσφοβία και κατά πάσα πιθανότητα θα το ωθήσει να κρύβει τον εαυτό του πολύ περισσότερο, αν όχι να τον κάνει εντελώς τρανσφοβικό. Ακόμα και αν δε συμβεί αυτό, δίνει μια δικαιολογία στο υποσυνείδητό του για να απορρίψει τη δυσφορία του, ισχυριζόμενο ότι απλώς χειραγωγήθηκε ή εξαπατήθηκε. Μια πολύ πιο αποτελεσματική στρατηγική είναι να μιλήσετε για τις δικές σας εμπειρίες σχετικά με τη δυσφορία, ώστε να δει τα κοινά σημεία μαζί σας και να καταλήξει στο δικό του συμπέρασμα για το φύλο του. Ο κώδικας δεν τα απαγορεύει να τα βοηθήσετε να εξερευνήσουν το φύλο του Απαγορεύει να τους αποδώσετε ένα. Ή, για να το θέσω πιο συνοπτικά, κανείς δεν μπορεί να μάθει από άλλον τι είναι το Μάτριξ. Πρέπει να το δει μόνος του. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν κάποια τρανς άτομα εκεί έξω που δεν ακολουθούν την Πρωταρχική Οδηγία, αλλά δεν τα έχω γνωρίσει. Είναι ένα από τα λίγα πράγματα που φαίνεται να ενώνει ολόκληρη την τρανς κοινότητα, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου. Παρόλο που ήθελα την επιβεβαίωση από άλλους ανθρώπους πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, τώρα βλέπω ότι η αληθινή αποδοχή θα μπορούσε να προέλθει μόνο από μέσα μου. Το μόνο άτομο που μπορεί να σου πει ότι είσαι τρανς είναι ο εαυτός σου. Το παράδοξο είναι ότι πολλοί από τους τρανς ανθρώπους που κρύβουν το φύλο τους είναι απολύτως απαίσιοι στο να εμπιστεύονται την εσωτερική τους φωνή. Όταν περνάς όλη σου τη ζωή με μια επίμονη αποσύνδεση μεταξύ του πώς σε βλέπει ο κόσμος και του πώς βλέπεις εσύ τον εαυτό σου, γίνεται πιο εύκολο να βασιστείς σε άλλους για να σου πουν «ποιος πραγματικά είσαι». Ακόμα και αν ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι όλοι οι άνθρωποι στη ζωή σου δε γνωρίζουν κάτι θεμελιώδες για την ταυτότητά σου, είναι σχεδόν αδύνατο να αποφύγεις να ακούς τους άλλους περισσότερο από τον ίδιο σου τον εαυτό. Στόχος μου σήμερα, λοιπόν, είναι να σας δώσω μερικές πληροφορίες από το νοητικό μου πλαίσιο, οι οποίες με βοήθησαν να αποδεχτώ τον εαυτό μου. Δεν μπορώ να σας πω αν είστε τρανς ή όχι, αλλά μπορώ να σας υποδείξω ένα μονοπάτι που ίσως μπορέσετε να ακολουθήσετε και εσείς. Δεν μπορώ να σας δώσω τις απαντήσεις, αλλά θα προσπαθήσω να σας δώσω τις σωστές ερωτήσεις. æææ
Γιατί χρειαζόμαστε την «Πρωταρχική Οδηγία των Αυγών»;
æææ Δεν είναι ποτέ ασφαλές να πεις απλά σε κάποιο άτομο ότι είναι τρανς, χωρίς να σε έχει ρωτήσει το ίδιο, ακόμα και αν νιώθεις πως είναι 100% σίγουρο ότι είναι τρανς. Μπορείς να το εκπαιδεύσεις σχετικά με τη δυσφορία φύλου και να του δείξεις παραλληλισμούς μεταξύ των συναισθημάτων του και των δικών σου, αλλά *δεν μπορείς* να πεις απλώς σε ένα άτομο «Είσαι τρανς». Γιατί; Επειδή τις περισσότερες φορές δε θα σε πιστέψουν. Η εσωτερικευμένη τρανσφοβία μας έχει κατηχήσει όλους ώστε να πιστεύουμε πως είναι αδύνατο να είμαστε τρανς, ή ότι το να είσαι τρανς είναι κάτι αρνητικό και αποδοκιμαστικό. Πιέσεις που δέχεται ενδεχομένως το άτομο από την οικογένεια ή την ανατροφή του μπορούν να κάνουν εξαιρετικά δύσκολη την αποδοχή του εαυτού του. Το να πεις σε ένα άτομο που δεν αμφισβητεί ήδη το φύλο του ότι πιστεύεις ότι είναι τρανς, του ενεργοποιεί ένα μηχανισμό αυτοάμυνας. Το υποσυνείδητό του προσπαθεί ενεργά να απορρίψει τη δήλωση, και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η υπόδειξη αυτή να το ωθήσει να κρύβεται ακόμα περισσότερο, αλλά και μπορεί να τα κάνει εχθρικά απέναντί σου για αυτό που είπε. Πολλοί τρανσφοβικοί άνθρωποι δείχνουν σαφείς ενδείξεις ότι δίνουν τις δικές τους μάχες με το φύλο τους, και δεν υπάρχει καμία έλλειψη τρανς ατόμων που [έχουν ένα ιστορικό τρανσφοβίας](https://curvyandtrans.tumblr.com/post/661595258598113280/interview-with-an-ex-radfem) για λόγους αυτοσυντήρησης. Ακόμα κι αν αποδεχτεί τη δήλωσή σας, το γεγονός ότι του το είπατε αντί να το αφήσετε να το ανακαλύψει μόνο του, δίνει ένα περιθώριο στο υποσυνείδητό του για να πιστέψει ότι η δυσφορία του ήταν υπονοούμενη, ή ότι το χειραγωγήσατε για να πιστέψει ότι είναι τρανς. Ο μόνος ασφαλής τρόπος για να μάθει ένα άτομο ότι είναι τρανς είναι να το συνειδητοποιήσει μόνο του. Επιπλέον, το όλο νόημα του να είσαι τρανς είναι η αυτανάθεση και η αυτοπραγμάτωση. Το να πεις σε ένα άτομο ότι είναι τρανς είναι σίγουρα τόσο καταναγκαστικό ως ανάθεση όσο και εκείνη που έγινε όταν γεννήθηκε. Αν θέλεις να το βοηθήσεις να καταλάβει τον εαυτό του, πες του για τη ζωή σου, πώς λειτουργεί η δυσφορία, στείλε το σε αυτόν τον ιστότοπο, και δώσε του τρόπους να δει πως αυτό που βιώνει δεν είναι κάτι το οποίο ζουν τα cis άτομα. Εκτός, βέβαια, αν σε ρωτήσει αν πιστεύεις ότι είναι τρανς... Τότε η Οδηγία δεν ισχύει πια. æææ
æææ Βέβαια, παρακαλώ κατανόησε ότι δεν έχω κάποια επαγγελματική εκπαίδευση στην ψυχοθεραπεία για το φύλο. Απλώς γράφω αυτή την ανάρτηση βάσει της ερασιτεχνικής μου έρευνας και τις προσωπικές μου εμπειρίες· ιδίως το δικό μου ταξίδι και συζητήσεις που είχα με άλλες τρανς γυναίκες και άλλα άτομα που αναρωτιόνταν το φύλο τους, Λάβετε υπ' όψιν ότι το εξετάζω από την οπτική γωνία μιας αρκετά δυαδικής τρανς κοπέλας που έκανε φυλομετάβαση στις αρχές των 30 της, πράγμα που σημαίνει ότι είμαι ακόμα έχω πολλά πράγματα να μάθω για διάφορα κομμάτια της τρανς εμπειρίας. Τα πράγματα διαφέρουν για τους τρανς άνδρες και τα μη-δυαδικά άτομα, καθώς και για πολλές άλλες τρανς γυναίκες. Δεν μπορώ να σας δώσω έναν καθολικό οδηγό ενός ειδικού, αλλά θα σας δώσω ο,τι καλύτερο μπορώ. ### Λάβε υπ' όψιν ότι τα περισσότερα cis άτομα δε σκέφτονται πολύ το φύλο τους Αν βρίσκεσαι ήδη στο στάδιο που αμφισβητείς το φύλο σου, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι απλώς γκουγκλάρεις «Είμαι τρανς;» και στη συνέχεια κλείνεις το λάπτοπ σου πριν εμφανίσει το αποτέλεσμα της αναζήτησης· συγχαρητήρια, έχεις ήδη σκεφτεί για το φύλο σου περισσότερο από ό,τι οι περισσότεροι cis άνθρωποι σε όλη τους τη ζωή. Έχω ρωτήσει πολλούς από τους cis φίλους μου αν έχουν σκεφτεί ποτέ σοβαρά την ταυτότητα φύλου τους, και εννέα στις δέκα φορές δεν το έχουν κάνει. Οι cis άνθρωποι δεν αναρωτιούνται συνεχώς πώς θα ήταν π.χ. να είναι κορίτσια ή αγόρια. Δεν ονειρεύονται πόσο ωραία θα ήταν αν ξυπνούσαν σε ένα διαφορετικό σώμα. Οι καρδιές τους δε χτυπούν δυνατά όταν σκέφτονται ταινίες με ανταλλαγές σωμάτων. Μερικοί εξ αυτών μπορεί να έχουν φανταστεί πώς θα ήταν να βρίσκονται σε ένα σώμα με φύλο διαφορετικό από το φύλο που τους είχε ανατεθεί κατά τη γέννηση, αλλά αυτά τα νοητικά πειράματα ήταν σύντομα και από καθαρή περιέργεια Δεν υπάρχει *ενέργεια* εκεί. Όχι γι' αυτούς. Αν νιώθεις ένα περίεργο είδος *ενέργειας* όταν σκέφτεσαι το φύλο, αυτό πιθανότατα σημαίνει κάτι. ### Λάβε υπ' όψιν ότι τα περισσότερα cis άτομα προτιμούν να έχουν το φύλο που τους είχε αποδοθεί κατά τη γέννηση Στην αρχή μου ήταν δύσκολο να το πιστέψω, αλλά τα cis άτομα απολαμβάνουν πραγματικά το φύλο τους! Στους cis άνδρες αρέσει να είναι άνδρες και στις cis γυναίκες αρέσει να είναι γυναίκες. Δεν εύχονται κρυφά να είχαν γεννηθεί ως μέλη του «αντίθετου» φύλου ή ως άφυλα όντα ή οτιδήποτε άλλο. Όπως έχουμε ήδη διαπιστώσει, δε σκέφτονται ιδιαίτερα καθόλου το φύλο τους. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες επιλογές εδώ. Πολλοί cis άνδρες βρίσκουν την τοξική αρρενωπότητα ασφυκτική και απαίσια, επιλέγοντας να απορρίπτουν ενεργά τις προβληματικές κοινωνικές πτυχές του φύλου τους. Πολλές γυναίκες είναι βαθιά απογοητευμένες από το μισογυνισμό, την πατριαρχία, και την τυραννία των κλασσικών έμφυλων ρόλων. Το «να απολαμβάνεις να είσαι άνδρας» δε σημαίνει ντε και καλά ότι αγαπάς να πνίγεις όλα σου τα συναισθήματα σε όλες τις καταστάσεις που δε σχετίζονται με το ποδόσφαιρο, και το «να απολαμβάνεις να είσαι γυναίκα» σπανίως σημαίνει ότι σου αρέσει να σε υποτιμούν οι άνδρες συνάδελφοί σου ή να σε ρωτούν συνεχώς «Λοιπόν, πότε θα παντρευτείς;» Παρ' ολ' αυτά, τα cis άτομα εξακολουθούν να απολαμβάνουν το να είναι τα φύλα τους. Μπορεί να εύχονται ορισμένες πτυχές των φύλων τους στην κοινωνία να ήταν διαφορετικές, αλλά θα επέλεγαν να διατηρήσουν τα φύλα τους αν είχαν τη δυνατότητα ανταλλαγής αυτών. Δυστυχώς, πολλά τρανς άτομα που δεν είναι ακόμη σίγουρα για το φύλο τους ακούν cis άτομα να παραπονιούνται για τις κακές ή προβληματικές πτυχές του φύλου τους και υποθέτουν ότι όλοι νιώθουν την ίδια αντιπάθεια για το φύλο τους που νιώθουν και εκείνα. Επίσης, πιστεύουν ότι το «δε μισώ το να είμαι άνδρας» είναι το ίδιο πράγμα με το «μου αρέσει να είμαι άνδρας» Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσες από τις κοπέλες που μου έχουν μιλήσει, μου λένε κάποια παραλλαγή του «μάλλον δεν είμαι τρανς, αφού δε μισώ το να είμαι άνδρας, και στη συνέχεια περιγράφουν αμέτρητα μικρά πράγματα που δεν τους αρέσουν στο να αναγνωρίζονται από άλλους ως άνδρες, σαν βρεγμένες κάλτσες που δε θα μπορούσαν να βρουν ποτέ τρόπο να τις βγάλουν. Μπορεί να εκπλαγείτε με το ότι δε μισούσα ενεργά το να με βλέπουν ως άνδρα πριν ανακαλύψω την ταυτότητά μου. Το να με βλέπουν ως άνδρα δεν ήταν μια συνεχής πηγή μιζέριας για μένα. Απλώς... ήταν αυτό που ήμουν, προφανώς, οπότε έμαθα να ζω με αυτό. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι μπορείς να είσαι τρανς μόνο αν πληγώνεσαι ενεργά με το να σε βλέπουν σαν άνδρα, αλλά αυτό το συναίσθημα συνήθως δε θα εξαφανιστεί μέχρι να ξεκινήσεις τη μετάβαση και να μάθεις την πραγματική σου ταυτότητα. Πριν από την αυτοαποδοχή, η σχέση σου με το φύλο που σου αποδόθηκε κατά τη γέννηση μπορεί να μοιάζει περισσότερο με αποσύνδεση παρά με δυσφορία. Επίσης, δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσες φορές έτυχε να ακούσω τρανς γυναίκες που δεν έχουν ακόμα παραδεχτεί το φύλο τους στον εαυτό τους να λένε «ε, δε μισώ που είμαι άνδρας, και οι άνδρες έχουν πολλά θεσμικά προνόμια. Δε νομίζω ότι θα επέλεγα να είμαι γυναίκα αν μπορούσα, επειδή δε θέλω να εγκαταλείψω τα ανδρικά μου προνόμια». Τα προνόμια αυτά είναι κάτι υπαρκτό, φυσικά, αλλά δεν είναι μια ανταμοιβή που λαμβάνουν οι άνδρες επειδή πρέπει να υπομείνουν το να είναι άντρες. Οι άνδρες απολαμβάνουν το να είναι άνδρες, και θα το απολάμβαναν και χωρίς τα κοινωνικά τους προνόμια. Αν το μόνο πράγμα που σας αρέσει στην αρρενωπότητα είναι τα ανδρικό προνόμια, αυτό πιθανώς να σημαίνει κάτι. ### Λάβε υπ' όψιν το ότι η δυσφορία φύλου εμφανίζεται διαφορετικά στις τρανς γυναίκες που δεν έχουν αποδεχτεί τον εαυτό τους. Για χρόνια, νόμιζα ότι δεν είμαι τρανς επειδή δεν είχα δυσφορία φύλου. Ήμουν εντελώς λάθος. Ένα πράγμα που με εμπόδιζε να συνειδητοποιήσω ότι είχα δυσφορία ήταν ο ίδιος λόγος που τα ψάρια δεν ξέρουν ότι κολυμπούν στο νερό· έτσι ήταν πάντα η ζωή μου, οπότε νόμιζα ότι το να είμαι δυσφορική όλη την ώρα ήταν φυσιολογική ανθρώπινη συμπεριφορά. Ήξερα ότι ήμουν κάπως λυπημένη και κάτι περισσότερο από περίεργη, και ήξερα ότι οι εμπειρίες μου με την αρρενωπότητα ήταν τουλάχιστον ελαφρώς ασύμβατες με το φύλο που μου αποδόθηκε, αλλά αντιμετώπιζα τον πόνο της δυσφορίας κάθε μέρα χωρίς να έχω ιδέα τι πραγματικά μου συνέβαινε. Όσο άσχημα κι αν ένιωθα, μπορούσα πάντα να βρω μια αρκετά καλή εξήγηση που δεν είχε καμία σχέση με το φύλο. Το άλλο πρόβλημα είναι ότι η δυσφορία φύλου εκδηλώνεται διαφορετικά στις τρανς γυναίκες πριν την αυτοαποδοχή από ό,τι στις τρανς γυναίκες μετά την αυτοαποδοχή. Πάντα νόμιζα ότι η δυσφορία φύλου ήταν το συναίσθημα που νιώθεις όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη και βλέπεις ένα αγόρι αντί ένα κορίτσι, αλλά αυτό δεν ήταν το συναίσθημα που είχα στην πραγματικότητα μέχρι που άρχισα τη φυλομετάβαση. Δεν μπορείς να στενοχωρηθείς που δε βλέπεις ένα κορίτσι στον καθρέφτη μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι κορίτσι! Πριν από αυτό, η δυσφορία εκδηλώνεται με δεκάδες άλλους, πολύ πιο ανεπαίσθητους τρόπους. [Έγραψα για την εμπειρία μου με την προ-αυτοαποδοχική δυσφορία εδώ, σε αυτό που έχει γίνει πλέον η πιο δημοφιλής μου έκθεση.](https://cassielabelle.medium.com/gender-dysphoria-isnt-what-you-think-6fdc7ae3ac85) Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε ολόκληρο αν αμφιβάλλετε για το φύλο σας. ### Λάβε υπ' όψιν τη «Μηδενική ΥπόθεCis» Στα μαθηματικά, η [μηδενική υπόθεση](https://en.wikipedia.org/wiki/Null_hypothesis) είναι κάτι που γενικά θεωρείται αληθές μέχρι να αποδειχθεί ψευδές. Είναι το κάτι προεπιλεγμένο, όπως το «αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου». Αν πρόκειται π.χ. να καταδικάσετε κάποιον για φόνο, οι έμμεσες αποδείξεις δε θα σας είναι αρκετές. Θα χρειαζόσασταν γενικότερα συντριπτικές φυσικές αποδείξεις, ή μια ομολογία, ή κάποιο άλλο προφανές σημάδι ενοχής. [Αυτό το εξαιρετικό άρθρο της Νάταλι Ριντ](https://freethoughtblogs.com/nataliereed/2012/04/17/the-null-hypothecis/) υποστηρίζει ότι το να είσαι cis (δηλ. όχι τρανς) αντιμετωπίζεται ως μηδενική υπόθεση από την κοινωνία. Θεωρείται ότι όλοι έχουν το φύλο που τους έχει αποδοθεί κατά τη γέννηση και νιώθουμε ότι πρέπει να δείξουμε αλάνθαστες αποδείξεις για να αποδείξουμε την τρανς φύση μας. Διαφορετικά, συνεχίζουμε να υποθέτουμε ότι είμαστε cis. Αυτό βγάζει νόημα φυσικά, επειδή κατά πάσα πιθανότητα υπάρχουν περισσότεροι cis άνθρωποι στον κόσμο από ότι τρανς άνθρωποι. Όπως συζητήσαμε νωρίτερα, ωστόσο, οι άνθρωποι που νιώθουν άνετα με την ταυτότητα φύλου τους δεν κάνουν τέτοιου είδους αμφισβητήσεις. Αν έχετε φτάσει σε αυτό το στάδιο αυτογνωσίας, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην είστε εντελώς cis. Η Μηδενική ΥπόθεCis θέτει ένα απλό και αποτελεσματικό ερώτημα· μόλις σταματήσεις να «κλέβεις το ζύγι», πόσο πιθανό είναι να είσαι τρανς; Αν δώσουμε στις δίδυμες προτάσεις «Είμαι cis» και «Είμαι τρανς» ίση βαρύτητα και σταματήσεις να απαιτείς ότι μονάχα η δεύτερη πρέπει να αποδειχθεί, τι σου φαίνεται σωστό; Αν αρχίσεις να ψάχνεις για αποδείξεις για τη cis φύση με τον ίδιο τρόπο που ψάχνεις αποδείξεις για την τρανς φύση, η όλη ψευδαίσθηση μπορεί να καταρρεύσει. ### Λάβε υπ' όψιν ότι, αν θα ήθελες να είσαι κορίτσι/αγόρι, τότε είσαι ήδη κορίτσι/αγόρι Είναι πραγματικά τόσο απλό. Οι άνδρες θέλουν να είναι άνδρες και οι γυναίκες θέλουν να είναι γυναίκες. Αν θέλεις να είσαι άνδρας, τότε είσαι άνδρας. Αν θέλεις να είσαι γυναίκα, τότε είσαι γυναίκα. Αν δε θέλεις να είσαι τίποτα από τα παραπάνω, ή θέλεις να είσαι και τα δύο, ή θέλεις να είσαι γυναίκα μερικές φορές και άνδρας άλλες φορές, τότε πιθανότατα είσαι κάποιας μορφής ρευστού ή μη-δυαδικού φύλου. Μα, δεν μπορείς απλώς... να το κάνεις αυτό!», σε ακούω να λες. Όμως μπορείς όντως να το κάνεις αυτό. Στην πραγματικότητα, αυτή είναι στην ουσία η μία και μοναδική ερώτηση που πρέπει πραγματικά να απαντήσεις στον εαυτό σου. ΑΝ θέλεις να είσαι κορίτσι αλλά πάντα σκεφτόσουν ότι ήσουν άνδρας, τότε πιθανότητα θα είσαι πιο ευτυχής ως κορίτσι. Αξίζει τουλάχιστον να κάνεις κάποια βήματα για να δεις αν η φυλομετάβαση θα σου φέρει ευτυχία, σωστά; ### Λάβε υπ' όψιν πως η αμφιβολία για το φύλο σου δεν ακυρώνει το ενδεχόμενο να είσαι τρανς Για χρόνια, ή μάλλον δεκαετίες, «ήξερα» ότι δεν ήμουν τρανς επειδή τα «πραγματικά» τρανς άτομα υποτίθεται ότι έχουν μια ακλόνητη βεβαιότητα για την ταυτότητά τους. Εσωτερίκευσα αυτή τη φανταστική εικόνα της νεαρής τρανς γυναίκας που απαιτούσε από όλους να της φέρονται σαν τη γυναίκα η οποία είναι, αδιάλλακτη απέναντι στην καταπίεση. Πίστευα ότι έτσι είναι αν είσαι τρανς· γενναιότητα, θάρρος και απόλυτη ακλόνητη βεβαιότητα για την ταυτότητά σου. Δεν ήμουν εγώ κάτι τέτοιο, άρα δεν μπορούσα να είμαι τρανς! Όμως, πολύ λίγα τρανς άτομα νιώθουν όντως έτσι πριν από τη φυλομετάβαση. Αντιθέτως, σχεδόν όλα μας ξεκινάμε το ταξίδι μας γεμάτα αυτοαμφισβήτηση. Αυτή η ακλόνητη βεβαιότητα συνήθως έρχεται με τον καιρό, αλλά μπορεί να χρειαστεί να πάρει μήνες ή και χρόνια μετά την αυτοαποδοχή, καθώς και (στη δική μου περίπτωση, τουλάχιστον) περαιτέρω επιβεβαίωση του φύλου μου με τη μορφή ορμονοθεραπείας και κοινωνικής μετάβασης. Αλλά στην αρχή, σχεδόν όλα μας νιώθουμε ότι το φύλο μας είναι ένα μπερδεμένο χάος. Νιώθουμε ότι δεν είμαστε αρκετά τρανς για να διεκδικήσουμε μια κουήρ ταυτότητα, και σίγουρα δε νιώθουμε αρκετά τρανς για να προχωρήσουμε σε φυλομετάβαση. Ανησυχούμε ότι παίρνουμε τη λάθος απόφαση, ότι αντιδρούμε υπερβολικά, και ότι το να βγούμε από το μικρό μας κουκούλι αυτοσυντήρησης είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορούμε να κάνουμε ποτέ. Αν τα νιώθεις όλα αυτά, τότε είσαι σε καλή παρέα. Ο ψυχοθεραπευτής μου μάλιστα αστειεύεται ότι το να ρωτάς «είμαι αρκετά τρανς;» είναι τόσο συνηθισμένο που πρακτικά αποτελεί σύμπτωμα του ότι είσαι τρανς. Δε γίνεται να καταλάβεις την ταυτότητα φύλου σου χωρίς να αμφισβητήσεις αυτή, και η αυτοαμφισβήτηση είναι ένα φυσιολογικό μέρος αυτής της διαδικασίας. ### Λάβε υπ' όψιν ότι το δικό σου «μονοπάτι» μπορεί να μην ταιριάζει με αυτό που η κοινωνία θεωρεί «τυπικό» για τα τρανς άτομα Η «ποπ κουλτούρα» έχει στην ουσία αποφασίσει ότι υπάρχει μόνο μια τρανσθηλυκή ιστορία που αξίζει να ειπωθεί. Είναι η ιστορία ενός νεαρού τρανς κοριτσιού που ανακαλύπτει την ταυτότητά της σε πολύ νεαρή ηλικία. Ακόμα και στην παιδική ηλικία, θέλει να παίζει με κούκλες και άλλα «κοριτσίστικα» παιχνίδια. Δοκιμάζει τα φορέματα της μεγάλης της αδερφής, παρακαλάει τη μαμά της να της αγοράσει μακιγιάζ και κοσμήματα. Πρακτικά, μοιάζει πάντα με κορίτσι· θηλυκά χαρακτηριστικά προσώπου, κοντό ανάστημα, αδύνατη, και αρκετά ανδρόγυνη εμφανισιακά. Αν δεν κάνει φυλομετάβαση στην παιδική ηλικία ή την εφηβεία, πάλι θα έχει καταφέρει με κάποιο τρόπο να έχει σχετικά γυναικεία εμφάνιση ως ενήλικη. Φοράει γυναικεία ρούχα συνέχεια, ή μπορεί να είναι και drag queen. Κατά πάσα πιθανότητα την ελκύουν οι άνδρες. Μπορεί επίσης να έχει εργαστεί για κάποια περίοδο ως ιερόδουλη. Αυτή είναι μια έγκυρη και κοινή τρανς αφήγηση. Γνωρίζω πολλά κορίτσια που έχουν βιώσει αρκετά ή όλα από αυτά τα στερεότυπα. Άλλωστε, υπάρχει λόγος που η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται συνεχώς. Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία των τρανς γυναικών που γνωρίζω δεν ταυτίζεται καθόλου με την ιστορία αυτή. Πολλές εξ' αυτών είχαν μια «αγορίστικη» παιδική ηλικία, με αυτοκινητάκια, βιντεοπαιχνίδια, και νεροπίστολα NERF. Πολλές εξ' αυτών δε φόρεσαν ποτέ γυναικεία ρούχα πριν συνειδητοποιήσουν το φύλο τους, και ένιωθαν κάπως απωθημένες από το drag. Πολλές εξ' αυτών έφτασαν στην ενηλικίωση με μεγάλα σώματα, φαρδιούς ώμους, και πυκνά μούσια. Πολλές εξ' αυτών δε νιώθουν ότι τους ελκύουν καθόλου οι άνδρες, ενώ άλλες είναι αμφιφυλόφιλες ή πανφυλόφιλες. Πολλές εξ' αυτών δεν άρχισαν να αμφισβητούν σοβαρά το φύλο τους μέχρι να κοντεύουν τα 30 ή να τα περάσουν. Πολλές εξ' αυτών δεν είχαν κάποιο «σημάδι» ότι είναι τρανς στο παρελθόν τους. Πέρασαν όλη τη ζωή τους απλώς αποδεχόμενες ότι ήταν άνδρες, και αυτό ήταν όλο· μέχρι που δεν ήταν. Αυτή είναι ένα πολύ σύνηθες «μονοπάτι» για τρανς άτομα, αλλά πρακτικά κανένας δε μιλάει για αυτό. Αυτές οι τρανς γυναίκες, μεταξύ των οποίων είμαι κι εγώ, έχουν αρχίσει να μιλούν για τις ιστορίες τους μονάχα τα τελευταία λίγα χρόνια. Πριν από αυτό, η μόνη ιστορία που άκουγε κανείς ήταν αυτή που κατέγραψα στην αρχή της υποενότητας. Γι' αυτό η τρανς αφήγηση εκείνη φαίνεται «σωστή», ενώ η άλλη όχι. Όμως, τα κορίτσια όπως εμείς είναι απίστευτα πολλά. [Αυτή η επιστημονική μελέτη από το 2003](https://web.archive.org/web/20220222143959/http://www.avitale.com/developmentalreview.htm) (προειδοποίηση σε περίπτωση που τη διαβάσετε· το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί είναι αρκετά ξεπερασμένο) καταγράφει τις παρατηρήσεις μιας ερευνήτριας που πέρασε δεκαετίες έχοντας τρανς γυναίκες ως ασθενείς. Σύμφωνα με την εμπειρία της, υπάρχουν δυο ξεχωριστές ομάδες τρανς γυναικών· μια που ακολουθεί το μονοπάτι του «πάντα ήξερα», και μια που δεν το ακολουθεί. Σύμφωνα με αυτήν, οι τρανς γυναίκες της τελευταίας ομάδας έχουν «αγορίστικα» παιδικά χρόνια και τείνουν να μη δείχνουν τα σημάδια της τρανς φύσης τους, ανακαλύπτοντάς την αργότερα στη ζωή τους. Μερικές από αυτές ντύνονται με γυναικεία ρούχα κάποιες φορές, αλλά οι περισσότερες δεν το κάνουν, επιλέγοντας να λύσουν τη δυσφορία τους με πιο διακριτικούς ή εσωτερικούς τρόπους. Δε μπορώ να σας περιγράψω πόσο επιβεβαιωμένη ένιωσα διαβάζοντας αυτή την εργασία κατά τη φάση που πειραματιζόμουν με το φύλο μου, συνειδητοποιώντας ότι υπήρχαν τόσο πολλές άλλες τρανς γυναίκες όπως εγώ εκεί έξω. Πιστεύω επίσης ότι περισσότερες τρανς γυναίκες σαν εμάς αποκαλύπτουν το φύλο τους τώρα, επειδή υπάρχει πολύ μεγαλύτερη εκπροσώπηση αυτών στον κόσμο, αλλά και τόσοι περισσότεροι πόροι. Το 1991, το 2001, ή ακόμη και το 2011, η πορεία προς τη φυλομετάβαση ήταν πολύ πιο δύσκολη και οι περισσότεροι άνθρωποι δε γνώριζαν κανένα «ανοιχτά τρανς» άτομο. Οι μόνοι άνθρωποι που επέλεξαν να προχωρήσουν σε φυλομετάβαση τότε, ήταν εκείνοι για τους οποίους ήταν αδύνατο να συνεχίσουν να ζουν ως έχει. Δεν είναι απλώς πιο εύκολο να αμφισβητήσεις το φύλο σου στο 2021. Είναι πιο εύκολο να αποκτήσεις πρόσβαση σε τρανς κοινότητες, ορμόνες, και άλλους κρίσιμους πόρους. Αν είχα γεννηθεί τριάντα χρόνια νωρίτερα, μπορεί να μην είχα κάνει καθόλου φυλομετάβαση. Αν είχα γεννηθεί τριάντα χρόνια αργότερα, κατά πάσα πιθανότητα θα είχα κάνει φυλομετάβαση ως έφηβη. Μην ανησυχείς για το αν ή όχι το «ήξερες πάντα», αν αυτή είναι η πρώτη φορά στη ζωή σου που έχεις την ελευθερία και τους πόρους να κάνεις πραγματικά αυτή την ερώτηση στον εαυτό σου. ### Λάβε υπ' όψιν ότι τα πράγματα που σε εμποδίζουν να αποδεχτείς τον εαυτό σου μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με την ταυτότητά σου Κάθε φορά που μιλάω με μια τρανς γυναίκα που δεν είναι μέχρι στιγμής σίγουρη για το φύλο της, η συζήτηση κάποια στιγμή φτάνει στο κομμάτι των εμποδίων που μπορεί να αντιμετωπίσει αν επιλέξει να προχωρήσει σε φυλομετάβαση. Το «Ανησυχώ ότι είμαι πολύ ψηλή/μεγαλόσωμη/τριχωτή/άσχημη για να κάνω φυλομετάβαση» είναι ένας αρκετά συνηθισμένος φόβος. Το «ανησυχώ ότι η οικογένειά μου θα με αποκηρύξει» και το «ο/η σύντροφός μου θα με αφήσει» είναι άλλες δύο ανησυχίες που ακούω συχνά. Άλλα κορίτσια ανησυχούν πολύ για την καριέρα τους ή για τη μέλλουσα εκπαίδευσή τους. Πολλές φοβούνται ότι δε θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στα ιατρικά έξοδα για την ορμονοθεραπεία ή τις τρανς χειρουργικές επεμβάσεις. Όλα τα τρανς άτομα (ναι, όλα) αμφιβάλλουν ότι έχουν το σθένος να αντιμετωπίσουν την κοινωνική μετάβαση. Το να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους σε φίλους τους, το να φορέσουν ρούχα του προτιμώμενου φύλου τους, το να αντιμετωπίσουν την τρανσφοβία... Όλο αυτό είναι ένα τρομαχτικό χάος, ιδίως για τρανς γυναίκες που ακόμα βρίσκονται στο στάδιο της «κρυψώνας», οι οποίες συνήθως αισθάνονται ότι δεν έχουν σχεδόν καθόλου σθένος. Όλο αυτό μπορεί να φαίνεται χρονίως αφόρητο. Αυτοί οι φόβοι συχνά εκδηλώνονται ως αυταπάρνηση. Το «Φοβάμαι ότι δε θα γίνω ποτέ ένα όμορφο κορίτσι» γίνεται «Δεν μπορεί να είμαι τρανς, γιατί τι θα γίνει αν δεν είμαι αρκετά όμορφη μετά τη φυλομετάβαση;». Αυτό φαίνεται κάπως ανόητο στο κενό, αλλά τα τρανς κορίτσια που δεν έχουν αποδεχτεί τους εαυτούς τους μερικές φορές προσπαθούν να κάνουν τα πάντα για να πείσουν τον εαυτό τους ότι δεν είναι στην πραγματικότητα τρανς. Εγώ, ας πούμε, πίστευα ότι σίγουρα δεν ήμουν τρανς, επειδή δεν μπορούσα με κανέναν τρόπο να με φανταστώ να παίρνω ορμόνες και να ντύνομαι σαν γυναίκα κάθε μέρα. Αυτό είναι κάτι που κάνουν οι γενναίοι άνθρωποι, όχι οι άνθρωποι που είναι όπως είμαι εγώ, και συνεπώς δε γινόταν να είμαι τρανς! Γιατί το κάνουμε αυτό στον εαυτό μας; Νομίζω ότι όλα έχουν να κάνουν με την αυτοπροστασία. Γνωρίζουμε ότι η φυλομετάβαση είναι εξαιρετικά δύσκολη, και συνεπώς θα δοκιμάσουμε να κάνουμε κυριολεκτικά οτιδήποτε άλλο στον κόσμο πριν καν φτάσουμε στο σημείο να έχουμε την προθυμία να αντιμετωπίσουμε ώριμα την ερώτηση «είμαι τρανς;». Αναπτύσσουμε ισχυρές αυτοπροστατευτικές σκέψεις που αντιτίθενται σθεναρά στην αλήθεια, επειδή με τον τρόπο αυτό δε χρειάζεται να ανησυχούμε σχετικά με τον τρόμο του τι θα ακολουθήσει από 'δω και πέρα. Το θέμα είναι, όμως, ότι ακόμα και αν είσαι τρανς, δε χρειάζεται ντε και καλά να κάνεις κάτι γι' αυτό. Ενώ συνιστώ ανεπιφύλακτα τη μετάβαση, είναι σίγουρα δυνατό να αποδεχτείς τον εαυτό σου και μετά απλώς... να μην κάνεις τίποτα. Να κρατήσεις το όνομά σου, τα άρθρα σου, και τη ζωή σου ως έχουν. Ή απλώς να αλλάξεις μερικά πράγματα και να απολαύσεις εκείνες τις μικρές νότες ευφορίας φύλου όσο μπορείς. Το σημαντικό που πρέπει να θυμάσαι είναι ότι η αλήθεια της ταυτότητάς σου είναι ξεχωριστεί από τις ελπίδες και τους φόβους που έχεις σχετικά με τη φυλομετάβαση. Αν νιώθεις ότι είσαι κορίτσι, η εμφάνισή σου ή το τι πιστεύει η οικογένειά σου για εσένα δεν αλλάζει κάτι για την ταυτότητά σου. Δεν έχει σημασία αν έχεις τους πόρους ή την επιθυμία να κάνεις ιατρική φυλομετάβαση. Η ταυτότητα είναι κάτι ψυχικό και πνευματικό, ξεχωριστό από τα παραπάνω. Αν είσαι κορίτσι, τότε είσαι κορίτσι. Ξεκίνα, λοιπόν, από εκεί. Κατάλαβε ΠΟΙΑ είναι η ταυτότητά σου, ανεξαρτήτως από το τι θα κάνεις σχετικά με εκείνη. Κάθε φορά που μιλάω με μια τρανς γυναίκα που δεν είναι ακόμη σίγουρη και νιώθει κολλημένη, προσπαθώ να βγάλω εκτός συζητήσεως αυτούς τους κοινωνικούς παράγοντες όσο καλύτερα μπορώ. Π.χ. θα κάνω υποθετικές ερωτήσεις, όπως: Σου δίνεται ένα μαγικό κουμπί που θα αλλάξει μόνιμα το φύλο σου, χαρίζοντάς σου ένα σώμα «αντίθετου φύλου», ισοδύναμο με το δικό σου σε ηλικία, φυσική κατάσταση και ελκυστικότητα. Αν πατήσεις το κουμπί, όλοι στη ζωή σου θα σε ήξεραν πάντα ως κορίτσι. Θα σε αποδεχτούν αμέσως. Δε θα χάσεις τ@ σύντροφό σου, τη δουλειά σου ή την οικογένειά σου. Το πατάς; Παρεμπιπτόντως, τα cis άτομα δε θα πατούσαν αυτό το κουμπί. Αν βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι θα το πατούσες αλλά εξακολουθείς να φοβάσαι να αποδεχτείς τον εαυτό σου ως τρανς, τότε το σημείο που σε κολλάει είναι πιθανότατα ο φόβος σου για τη φυλομετάβαση, και όχι η πραγματική σου ταυτότητα. ### Λάβε υπ' όψιν ότι σπανίως είναι «απλώς ένα φετίχ» Δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσα τρανς άτομα, μεταξύ των οποίων και εγώ, άρχισαν να εξερευνούν το φύλο τους μέσω του τομέα της σεξουαλικής φαντασίωσης. Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους αυτό μπορεί να εκδηλωθεί· «παίζοντας» με το φύλο μαζί με κάποιο σύντροφο, βλέποντας ζωγραφιές περιεχομένου που έχουν να κάνουν με κάποιου είδους, διαβάζοντας ιστορίες για άνδρες που μεταμορφώθηκαν σε γυναίκες, ή παιχνίδια ρόλων με φαντασιώσεις μεταμόρφωσης φύλου με άλλα άτομα σε διαδικτυακά φόρουμ ή εφαρμογές ανταλλαγής μηνυμάτων. Υπάρχουν τόσα πολλά τέτοια πράγματα εκεί έξω, και πολλά από τα άτομα που απολαμβάνουν τέτοιο περιεχόμενο είναι τρανς άτομα που δεν έχουν αποδεχθεί τον εαυτό τους, όπως ήμουν και εγώ. Αυτό βγάζει πολύ νόημα, τελικά. Το σεξ είναι ένα από τα λίγα κομμάτια της ανθρώπινης εμπειρίας όπου είναι ασφαλές να εξερευνήσεις το φύλο σου χωρίς να χρειάζεται να αντιμετωπίσεις μεγαλύτερα ερωτήματα σχετικά με την ταυτότητά σου. Είναι εξαιρετικά πιθανό να διαχωρίσεις εντελώς αυτά τα δύο πράγματα στο μυαλό σου για πολλά χρόνια. Νιώθεις απλώς σαν ένας άνδρας που περιστασιακά του αρέσει να φαντασιώνεται ότι θα μεταμορφωθεί σε γυναίκα, και άρα ότι δεν είσαι τρανς. Δυστυχώς, η εξερεύνηση του φύλου με αυτόν τον τρόπο μπορεί να δυσκολέψει πολλές τρανς γυναίκες να αποδεχτούν τον εαυτό τους. Ενώ θεωρούσα αυτό το είδος σεξουαλικής εξερεύνησης απολύτως απαραίτητο πριν αποδεχτώ τον εαυτό μου, σήμαινε παράλληλα ότι μπορούσα να βαφτίσω τις ενοχλητικές μου σκέψεις ή ονειροπολήσεις για το φύλο μου ως «απλώς ένα φετίχ». Τις αντιμετώπιζα ως κάτι κρυφό και ντροπιαστικό αντί για κάτι που έπρεπε να διερευνηθεί περαιτέρω. Ο όρος «αυτογυναικοφιλία» περιπλέκει περαιτέρω αυτό το ζήτημα. Πρόκειται για μια ψευδή, τρανσφοβική «θεωρία» που διατυπώθηκε από έναν παλαβό ψυχολόγο ονόματι Ρέι Μπλάνσαρντ. Η αυτογυναικοφιλία υποστηρίζει ότι πολλά άτομα που αυτοπροσδιορίζονται ως τρανς γυναίκες δεν είναι στην πραγματικότητα καθόλου γυναίκες, αλλά αντιθέτως, περίεργοι άντρες που καυλώνουν με την ιδέα του να είναι γυναίκες ή με το να έχουν κόλπο. Σύμφωνα με τον Μπλάνσαρντ, ολόκληρη η φυλομετάβασή τους είναι απλώς ένα περίτεχνο παιχνίδι φετίχ, στο οποίο αναγκάζουν όλο τον κόσμο να συμμετάσχει. Θέλω να είμαι ξεκάθαρη εδώ: η αυτογυναικοφιλία είναι μια βλακεία και μισή. [Έχει διαψευσθεί από πραγματικούς επιστήμονες και ερευνητές πολλές, πολλές φορές.](https://juliaserano.medium.com/making-sense-of-autogynephilia-debates-73d9051e88d3) Το όλο νόημα αυτής της «θεωρίας», απ' όσο μπορώ να καταλάβω, ήταν να προσπαθήσει να κάνει τα cis άτομα να βλέπουν τις τρανς γυναίκες ως αρσενικούς σεξουαλικούς θηρευτές. Ευτυχώς, τα περισσότερα cis άτομα δε νιώθουν έτσι, και τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν ακούσει καθόλου για τον Μπλάνσαρντ ή την αυτογυναικοφιλία. Δυστυχώς, πολλές τρανς γυναίκες που δεν έχουν πλήρως αποδεχτεί τον εαυτό τους, συναντούν αυτά τα πράγματα καθώς πειραματίζονται με το φύλο τους, και σκέφτονται, «Α, μήπως απλά έχω αυτογυναικοφιλία; Ίσως να μην είμαι πραγματικά τρανς.». Αυτό ισχύει εις διπλούν για τις τρανς γυναίκες που έχουν αφιερώσει πολύ χρόνο εκφράζοντας τα συναισθήματά τους για το φύλο σε σεξουαλικά περιβάλλοντα, πόσο μάλλον αν αισθάνονται σεξουαλικά διεγερμένες από την ιδέα του να γίνει κάποιος γυναίκα. Ενώ αυτό το συναίσθημα διέγερσης είναι πολύ περίπλοκο για να αναλυθεί πλήρως σε αυτό το μικρό μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης έκθεσης, θα πω ότι αυτό το συναίσθημα είναι πολύ συνηθισμένο στην αρχή, αλλά τείνει να εξασθενεί καθώς προχωρά η φυλομετάβαση. Ένα μέρος αυτού έχει να κάνει με το γεγονός ότι, αν διασυνδέσει κανείς την ευφορία του φύλου με τη σεξουαλική διέγερση για αρκετό καιρό, το ένα θα εκφραστεί εν μέρει ως το άλλο. Ένα μέρος αυτού έχει επίσης να κάνει με το γεγονός ότι το να σε βλέπουν ως το πραγματικό σου φύλο ή να βιώνεις τη σεξουαλική ευχαρίστηση ως το πραγματικό σου φύλο, είναι ένα απίστευτα υπέροχο αίσθημα. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι «απλώς ένα φετίχ» αν τα συναισθήματά σου πηγαίνουν βαθύτερα από την καθαρή σεξουαλική διέγερση. ### Λάβε υπ' όψιν την ευρεία ομπρέλα των τρανς ταυτοτήτων Αν δεν έχεις περάσει πολύ χρόνο σε κοινότητες με άτομα που είναι «ανοιχτά κουήρ», ίσως να μην έχεις κατανοήσει πλήρως πόσοι διαφορετικοί τρόποι υπάρχουν για να βιώσει ή να εκφράσει κανείς το φύλο του. Η κοινωνία μας κάνει να το «κουτί» του άνδρα και της γυναίκας να φαίνονται σαν δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα με ένα τεράστιο χάσμα κενού ανάμεσά τους, αλλά αυτό δεν είναι πραγματικά αλήθεια. Υπάρχει ένας αμέτρητος αριθμός τρόπων να εκφράσεις το φύλο, τόσο εντός όσο και εκτός αυτών των κουτιών, και το φύλο σου μπορεί να βρίσκεται κάπου σε αυτόν τον απροσδιόριστο χώρο. Είμαι μια αρκετά δυαδική τρανς γυναίκα και μου αρέσει να βρίσκομαι μέσα στο γυναικείο «κουτί», αλλά η αντίληψή μου για το φύλο, καθώς και ο τρόπος που επιλέγω να το εκφράζω, συχνά διαφέρει κατά πολύ σε σχέση με άλλων ανθρώπων που ανήκουν στο ίδιο «κουτί». Δεν υπάρχει σωστός τόπος για να είσαι τρανς, Κάποια τρανς άτομα αλλάζουν το παρουσιαστικό τους, αλλά όχι τα άρθρα τους. Κάποια αλλάζουν το όνομά τους και τις αντωνυμίες τους, αλλά όχι το παρουσιαστικό τους. Κάποια τρανς άτομα είναι εντάξει με το φύλο που τους ανατέθηκε κατά τη γέννηση, αρκεί να γνωρίζουν μέσα τους την ταυτότητά τους.T Πολλά τρανς άτομα δεν προχωρούν σε ορμονοθεραπεία ή χειρουργικές επεμβάσεις. Πολλά τρανς άτομα χρησιμοποιούν διαφορετικό όνομα και διαφορετικές αντωνυμίες ανάλογα με το πώς θα ήθελαν να τα βλέπουν οι άλλοι σε κάθε κατάσταση. Πολλά τρανς άτομα απλώς δημιουργούν μια σχέση με το φύλο που διαφέρει ελαφρώς από εκείνη της «cisκανονικότητας», και αυτό είναι όλο. Πολλά τρανς άτομα επιλέγουν να κάνουν μια φυλομετάβαση Χ τύπου, και τελικά συνειδητοποιούν ότι η ταυτότητά τούς ταιριάζει καλύτερα με κάτι που δεν είχαν την ικανότητα να ξεκινήσουν καν να γνωρίζουν πριν ξεκινήσουν τη διαδικασία αυτή. Όλα αυτά είναι έγκυρα και ο στόχος μου συμπεριλαμβάνοντας όλα αυτά εδώ είναι να μειώσω την πίεσή σου. Είναι πιο δύσκολο να αποδεχτείς τον εαυτό σου ως τρανς αν νιώθεις ότι η αυτοαποδοχή σου θα έρθει με ένα εντελώς νέο σύνολο αδύνατων προσδοκιών. Στην πραγματικότητα, μια από τις μεγαλύτερες χαρές του να είσαι τρανς είναι το να συνειδητοποιείς ότι έχεις πραγματικά την ελευθερία από όλες αυτές τις στενές ιδέες σχετικά με το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να είναι το φύλο. Όποια και αν είναι η απόφασή σου για το φύλο σου, το σημαντικό είναι να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Αυτό μπορεί να ακούγεται κιτς, άλλα το να δώσεις στον εαυτό σου να είναι ειλικρινής σχετικά με το τι σου φέρνει χαρά και τι όχι, όσον αφορά το φύλο και το παρουσιαστικό αυτού, μπορεί να το βιώσεις ως κάτι ριζοσπαστικό. Αυτό το ταξίδι μπορεί να σε οδηγήσει στο να αποκτήσεις μεγαλύτερη άνεση με το φύλο που σου αποδόθηκε κατά τη γέννηση, ή στο αντίθετο φύλο, ή σε κάποιο είδος μη-δυαδικής ή ρευστής ταυτότητας φύλου. Μπορεί, ας πούμε, να καταλήξετε εδώ μαζί μου, στο «κουτί» των κοριτσιών (έχουμε και μπακλαβαδάκια!) Ό,τι και αν επιλέξεις, κάν' το γιατί σε βοηθά να νιώσεις περισσότερο «ο εαυτός σου». ### Λάβε υπ' όψιν το ότι η μετάβαση αφορά λιγότερο την ανακάλυψη κάποιας μοναδικής μεταφυσικής αλήθειας, και περισσότερο το να κάνεις αυτό που σε ευχαριστεί. Κάτι που συναντώ συχνά όταν μιλάω με τρανς γυναίκες που δεν είναι ακόμα σίγουρες, είναι ότι έχουν παραλύσει τον εαυτό τους από φόβο και είναι απρόθυμες να δράσουν μέχρι να λύσουν την εξίσωση που βρίσκεται στο κέντρο του εαυτού τους και να αποδεχτούν πλήρως, και χωρίς αμφιβολία, ότι είναι 100% τρανς. Αυτό, δυστυχώς, είναι αδύνατο να συμβεί, ειδικά πριν κάνεις κάποια ενέργεια που να επιβεβαιώνει το φύλο σου. Δεν υπάρχει κάποια εξέταση αίματος ή εγκεφαλική σάρωση που μπορεί να επιβεβαιώσει ότι είσαι τρανς, επομένως δε θα έχεις ποτέ αδιαμφισβήτητη απόδειξη. Δεν μπορώ να σου πω πόσα κορίτσια μου έχουν στείλει μηνύματα βδομάδες ή μήνες μετά την αυτοαποδοχή τους και μου λένε πράγματα όπως «Έ, είχα μια καλή μέρα σήμερα ενώ είχα αρρενωπό παρουσιαστικό. Αυτό σημαίνει ότι δεν είμαι πραγματικά τρανς;». (Για να απαντήσω: όχι! Έχω περάσει πολλές καλές μέρες ενώ το παρουσιαστικό μου ήταν αρρενωπό. Είμαι ακόμα κορίτσι.) Συνεπώς, αξίζει να έχεις κατά νου ότι δεν είσαι παζλ που πρέπει να λυθεί. Δε χρειάζεται να έχεις κάποια ακριβέστατη ταξινομία για το φύλο σου. Είσαι απλώς ένας άνθρωπος με το δικό του πολύπλοκο σύνολο αναγκών, επιθυμιών, ονείρων, στόχων, φόβων, ερεθισμάτων, και ένα χάος πολλών άλλων. Είσαι ένα αντιφατικό, πολύπλοκο, παράλογο ον που περιέχει πολλές πτυχές. Αυτό είναι κάπως τρομακτικό, αλλά ελπίζω να είναι ταυτόχρονα και απελευθερωτικό. Δεν υπάρχει «σωστό» χρονοδιάγραμμα για τη φυλομετάβασή σου. Δεν υπάρχει λίστα με πράγματα που πρέπει να κάνεις. Μπορείς να αλλάξεις το όνομά σου ή να το κρατήσεις. Μπορείς να κάνεις κάποια χειρουργική επέμβαση, ή να μην κάνεις. Μπορείς να φοράς φορέματα κάθε μέρα, ή μπορείς να τα αφήσεις όλα για εμένα. Μερικές τρανς γυναίκες ντυνόταν σαν γυναίκες από τη στιγμή που μεγάλωσαν αρκετά για να ψωνίζουν για ρούχα, ενώ εγώ φόρεσα για πρώτη φορά ένα θηλυπρεπές συνολάκι μετά από 3 μήνες ορμονοθεραπείας. Δεν υπάρχουν κανόνες. Όλοι φτιάχτηκαν από ανθρώπους που έχουν πεθάνει εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Επίσης, δε χρειάζεται να δεσμευτείς να κάνεις κάτι αμέσως. Η μετάβαση δεν είναι ένα γιγάντιο άλμα στην άβυσσο· είναι μια σειρά από μικρά, πρόθυμα βήματα. Όλα τα πρώτα βήματα είναι εύκολα αναστρέψιμα, και δε χρειάζεται ποτέ να κάνεις κάτι που δεν πιστεύεις ότι θα σε βοηθήσει να βελτιώσεις τη ζωή σου. Αν έχεις τα μάτια σου στραμμένα στα βήματά σου, θα διασχίσεις το χάσμα πριν το καταλάβεις καν. Θα ήθελα να συστήσω στα άτομα που αμφισβητούν το φύλο τους να επιλέξουν ένα ή δύο μικρά πράγματα και να τα δοκιμάσουν, αντί να μένουν κολλημένα στο μυαλό τους όλη μέρα, περιμένοντας να τους παρουσιαστούν περισσότερα στοιχεία από μόνα τους. Ξυρίστε τα χέρια σας, τα πόδια σας, ή το στήθος σας. Αγοράστε μια όζα. Αγοράστε ένα γυναικείο ρούχο. Φτιάξτε έναν δεύτερο λογαριασμό σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης με ένα γυναικείο όνομα και με άρθρα «η/της», και ζήστε διαδικτυακά ως κορίτσι. Πείτε σε έναν ή δύο έμπιστους φίλους σας ότι αμφισβητείτε το φύλο σας και ζητήστε τους να σας αποκαλούν με άλλο όνομα και άλλα άρθρα όταν είστε μόνοι, για να δείτε πώς νιώθετε. Μέχρι και οι πρώτοι μήνες της ορμονοθεραπείας αντιστρέφονται εύκολα, αν θέλεις να δεις πώς λειτουργεί το μυαλό σου όταν έχεις οιστρογόνα. Ενώ μερικά από αυτά τα βήματα πιθανώς σας κουράζουν και μόνο με τη σκέψη, όμως μπορεί να νιώσετε και μερικές στιγμές απόλυτης ευδαιμονίας κάπου στην όλη διαδικασία. Μικρές στιγμές που θα σας κάνουν να λέτε «α, α, Α, μου αρέσει αυτό, αυτό είναι ωραίο!!». Αυτό λέγεται ευφορία φύλου, και είναι ένα σημάδι ότι προχωράτε προς τη σωστή κατεύθυνση. Αν ακολουθήσετε τα συναισθήματά σας, όπου και αν αυτά σας οδηγήσουν, σας εγγυώμαι ότι θα σας οδηγήσουν σε πολλή ευτυχία και χαρά.